WAT WIJ DOEN voor kinderen, jongeren en volwassenen:

 

De meest voorkomende vormen van angst en/of paniek:

 

 

 

• sociale angststoornis (ook “sociale fobie” genoemd): opvallende angst of vrees voor één of meer sociale situaties, waarin je kritisch beoordeeld kunt worden door anderen. Denk bv. aan een gesprek voeren met anderen; onbekenden ontmoeten; bekeken worden door anderen terwijl je iets aan het doen bent; iets moeten presteren, terwijl anderen erbij zijn. Je bent dan bang om dermate “raar gedrag” of angstklachten te vertonen in het bijzijn van de anderen, dat die anderen je zullen afwijzen, of dat zij zich aan jou en jouw afwijkende gedrag zullen storen. De sociale situaties roepen vaak zoveel angst of vrees op, dat je ze vermijdt. Als je je toch in genoemde sociale situaties begeeft, roept dat extreme angst of vrees op.

 

 

 

• selectief mutisme: niet durven spreken in specifieke sociale situaties, ondanks het wel kunnen spreken in andere situaties. Vaak is er sprake van een extreme verlegenheid of van schaamte (bijvoorbeeld om in aanwezigheid van anderen je eigen stem te horen). Kinderen met selectief mutisme spreken meestal niet tegen volwassenen (behalve in het gezin) en op school praten ze niet of amper met medeleerlingen. Als er al communicatie is, gaat die doorgaans non-verbaal. Sommige kinderen fluisteren alleen tegen bepaalde mensen.

 

 

 

• paniekstoornis: bij deze stoornis is sprake van steeds terugkerende paniekaanvallen, die worden gekenmerkt door een intense angst of een intens onaangenaam gevoel, waarbij tenminste vier van de volgende klachten optreden: hartkloppingen; transpireren; beven/trillen; het gevoel, dat je geen adem krijgt of stikt; het gevoel naar adem te snakken; pijn/druk of een onbehaaglijk gevoel op je borst; misselijkheid of buikklachten; gevoel van duizeligheid of licht in je hoofd zijn en het gevoel dat je gaat flauwvallen; koude rillingen of opvliegers; verdoofd of tintelend gevoel (vaak in je vingers of tenen); derealisatie (gevoel weg te raken uit de werkelijkheid) of depersonalisatie (gevoel weg te raken van jezelf, d.w.z. van jezelf te vervreemden); angst om jezelf te verliezen en gek te worden; angst om dood te gaan.

 

 

 

 

• agorafobie: een duidelijke angst of vrees voor tenminste twee van de volgende situaties: je verplaatsen per auto, bus, trein, schip, vliegtuig e.d.; in een open ruimte zijn (bv. grote pleinen, parkeerplaatsen e.d.); in een afgesloten ruimte zijn (winkel, bioscoop e.d.); in een rij staan of in een grote groep mensen staan; alleen buitenshuis zijn.
  Agorafobie gaat vaak samen met een paniekstoornis en hyperventilatie.

 

 

 

• separatieangststoornis: een buitensporige angst of vrees om gescheiden te worden van personen aan wie men gehecht is. Tenminste drie van de volgende kenmerken moeten aanwezig zijn: steeds weer extreem angstig zijn door het verwachten of ervaren van een scheiding van thuis of van belangrijke personen, aan wie men gehecht is; een hardnekkig en extreme bezorgdheid over het verliezen van belangrijke personen aan wie men gehecht is door ziekte, ramp, overlijden e.d.; een hardnekkige en extreme bezorgdheid dat je zélf iets overkomt (ontvoerd worden, ongeluk krijgen, ziek worden), waardoor je gescheiden wordt van de belangrijke personen aan wie je gehecht bent; hardnekkige tegenzin of weigering om iets te doen, waardoor je (tijdelijk) gescheiden bent van de belangrijke hechtingspersoon (bv. naar buiten, weg van huis, naar school of naar het werk gaan); hardnekkige en extreme vrees om thuis of ergens anders alleen of zonder de belangrijke hechtingspersonen te zijn; niet of nauwelijks ergens anders willen slapen, omdat de belangrijke hechtingspersoon dan niet in de buurt is; terugkerende nachtmerries over het gescheiden zijn/worden van de belangrijke hechtingspersonen; terugkerende lichamelijke klachten bij een te verwachten of daadwerkelijke (tijdelijke) scheiding van de belangrijke hechtingspersonen.

 

 

 

• specifieke fobie: een duidelijke angst of vrees voor een bepaald object of een bepaalde situatie. Denk bijvoorbeeld aan vliegen, hoogtes, bepaalde dieren, bloed, een verwonding e.d. Wanneer men geconfronteerd wordt met het object of de situatie, wordt men onmiddellijk angstig.

 

 

 

In het algemeen zien we, dat mensen die last hebben van één of meerdere van bovengenoemde vormen van angst of paniek, de neiging hebben om bepaalde objecten of situaties te vermijden, aangezien de gedachte eraan en zéker de confrontatie met de objecten of situaties intens psychisch lijden tot gevolg heeft.

 

 

 

Deze pagina wordt continu bijgewerkt/geupdatet.